Vicdan Dahildir İç Sesine

burada olmayan özne aldırma buradayım senin oyununda
ince ipinle kucağında deklanşör kopacaksa kopsun
bıktıkça basıyorsun o anlara unutmamak için hüznünü yoksun zaten
burkulan eklemlerinden tabutlar akar nehirlere yerin yok bu düzlemde kül ve savrulmaya
her şeyi biliyorsun ölmek geleneğini hem yüreğinde de katılığa yer yok tuzağın
yok senden uzakta raylar ve tramvayların intihar teşebbüsleri
dizlerinin üzerinde büyüttüğün küskün geldim çiçekleri sırra kadem aldandığın oy’undaki o hüznün sende körpe bir yeri var
sığınağın kireci dayadığın duvar giden bilir yavaş ve acımasızca hiç olmadı çatladı gövdendeki tomurcuk tükendi çam ve gül kokusu bir mevsim ziyanı var ardımızda keskin çığlıklar atarak ilerliyor yağmur nefesin buğusu bağlılık çoklu basamak rüzgarlı tapınakları var olacak devşirme sunakları
çatladı gömleği kalbinde tomurcuk herkes tükenecek yargılama ve aklanma devrinin ünlüsü kürsünün çabalayan ahşaptan tutarlı dayanaklarından mahrum geleneğin gözünde budaktan sakınmayan kalbin süsü ruhun bedeni
susmak ki ne susmak gözlerin ve birkaç payanda bağlar sözlerin sırra kadem
nerden bileceksin üşüdüğümü yüzünde kırbaç lekesi cevabın kabul değildir üfürükçülerin ve makaslanmış hatıraların göçü kendinden kalbinden sakinleşir toprak ağzı yüreğinde
uyandık bu şehre is ve küf yalan kokar ve tuhaf sakladığın bir şiir sallandırdığın ağaç dallarında mırıldanıyorsun kıpırdanıyor uyumuşsun gibi tanımladığım bulunç
dolaysız değerler güç bir oylumlu sözcük vicdan dahildir iç sesine
kolunda çift şeritli asfalt sürüyorsun duruşun heykel fener ışığı gemiden mutlak hakikat kalk içinden geçen tufandan şehrin gölgesi düşecek sandığına kilidin göğünü yırtar da evren öyle genişler utangaç bir çocuğun gözleri arka kapıdan vuslatı yakın bereketsiz topraklarda hasat zamanı hasta bir elden düşüyor kelepçeler aşk ile hüküm sürüyor katlanıyor hükmüne elbet yanıp erişecek sözün özüne