Vicdan Azap Da Gerek Şiiri - Akif Yürükal

Anne benim yeşil çoraplarım nerede
Oğlum nereden bileyim ben
Dolabına bak belki oradadır
Ne demek bilmiyorum anne
Sen yıkadın ya çoraplarımı
Daha dün akşam ipe astın ya
Hala kurumadı mı
Anne benim yüreğim kimlere emanet
Bakışlarımın sahibi kim
Bu öfkem neden
Çok kalmaz yıkılır mıyım söyle
Oğlum nereden bileyim ben
Ne demek bilmiyorum anne
Bu bilmeyen hallerine artık bir son ver
Onca sene oldu hala beni tanımadın mı
Beni anlayamadın ya anne
Ciğer tadında ona yanarım
Başımı bağlasaydın belki susardım
Nicedir bu böyle sürüp gidiyor anne
Bulaşıklar öylece kaldı ya
ve sen pantolonumun yırtığını dikmedin ya
Kızgınlığım içimi yakıyor anne
Köz oluyor yüreğim
Böyle ayaklarım çıplak
Böyle gönülde yapayalnız
Ne vakit dışarı çıkmak,dolaşmak istesem
Ayaklarımı pabuçlarıma koymayı denesem
olmuyor anne
Çıplak ayaklarla,yalnız bir yürekle
Boş bakışlarla yaşanmıyor anne
Ne olur derdine kederine düştüğüm
Bütün ızdıraplardan kurtar beni
Sakın bana hangi yüzle geldin deme
Yüreğimde bedenimi acılar içinde rehin eden
Tutsaklığımla geldim sana
Her yanım itiraf dolu
Son zamanlarda seni düşünüp düşünüp
Keşkeleri çok fazla kullanır oldum
Ama bilyorum böyle serzenerek
Böyle hayıflanarak
Geçmez bu hayat
Ölümünden iki gün önceydi anne
Üzüntünün seline kapıldığım o günlerde
Yanlış hatırlamak gibi olmasın
Dolabımı karıştırırken
En altta sol köşede
Yeşil çoraplarımı buldum,kokuyorlardı,iğrendim
O an öfkelendim ortada bir sebep yokken
Bir an sen geldin aklıma
Ağlamaya başladım,kendime lanet ettim
Zaten gönülde yine yapayalnızdım
Ortada beni teselli edecek hiç kimse,hiç bir şey yoktu
Vicdan azabına kesmişti her yanım
Ama şunu iyi bil
Buraya günah keçiliği yapmaya gelmedim
Senden beni affetmeni beklemiyorum
Çünkü sen yoksun anne
Seni tatlı hatıralarla yaşatamıyorum
O alışılmış zamanlar geliyor aklıma
Bir de yeşil çoraplarımın seni benden ayırması
Bilseydim bu lanet şeylerin seni benden koparıp toprağa götüreceğini
Derdine düşmezdim hiç yeşil çoraplarımın
Onlar senin yokluğuna dair bir simge oldu artık ister istemez
Benim düşümde hala ıslak
Sen de ise dolabımın bir köşesinde
Öyleyse söyle bana anne
Aramızda ikilem oluşturan
Seni benden koparan
Beni sensizlikle başbaşa bırakan
Bu şeyleri ne yapmalı
Alıp şuursuzca bir kenara mı atmalı yoksa pişkinliğe vurup giymeli mi hiç bir şey olmamış gibi,hı ne dersin
Peki ya ayakların çıplak kalırsa demeye kalkıp
O anları yüzüme vuracak mısın bilmiyorum ama
Ben seni kaybettiğim için çok üzgünüm
Nedensiz eylemler değildi yaptıklarımız bilmiyorum ama
Hiçbir günahın adı konulmadı benim hayatımda
Masum muyum,vicdan azabı çekmeli miyim
Kullar arasında mesafesi uzak kurak bir iklim üzerinde
Sorularımın karşılığı yok anne
Yarını sensiz kucakladığım için
Yaşadığım dün ve bugün
Devrim nitelikli yaşam hislerimi hiçe sayıyor
Karanlık sokakların ardısıra korku iklimi beni istemiyor
Zaman dünden bugüne yaşadığım anları resetledi
Hem mürvetimi de göremedin
Çok yalnızım anne
Düşlerim ızdırap içinde
Meleklerden bizim buralara
Eğer dargınsan bana
Beni affedeceğinin olasılığına dair bir umut gönder
Yoksa zalim teselli beklentisini bir köşeye bırakır
Hüznün buğusunda beni köhne bir yaşama dönüştürür
Yattığın yerde toprağın bol olsun anne
Mekanın cennet olsun
Beni affedemeyecek olsan bile
Seni unutmayacağım anne
Kalbimdesin.
Medine ağama.