Gözü değil gönlü gördü
Şiirlerle dünya ördü
Dilinden dökülen dürdü
Diller Veysel Veysel diyor
Dağda biten türlü yonca
Sarmaşığın beli ince
Tomurcuklar gonca gonca
Güller Veysel Veysel diyor
Bedenen duydun yazları
İsmen çağırdın kızları
Dile getirdin sazları
Teller Veysel Veysel diyor
Sazın güldü sen ağladın
Gönlünü aşka bağladın
İçin coştu sen çağladın
Seller Veysel Veysel diyor
Ilgıt ılgıt esen rüzgar
Ondan bize haber mi var
Dillerin kaldı yadigar
Yeller Veysel Veysel diyor
Gidiyordun gündüz gece
Ya hayal yada bilmece
Acep şimdi halin nice
Yollar Veysel Veysel diyor
Sadık yarin kara toprak
Sardı seni kucak kucak
Köyler kentler ova bucak
İller Veysel Veysel diyor
(01.10.1973,İstanbul)
Nazife ŞenerKayıt Tarihi : 19.11.2004 10:56:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nazife Şener](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/11/19/veysele-ozlem.jpg)
Göz görmesiyle olmaz ki şiir. Şiire gönül gerek.
Sen bir de Mevlüt İhsani'yi görsen. Aşk ve sevda onda.
Selamlar
TÜM YORUMLAR (4)