Yok oluyorum galiba,çoğu zaman kan revan her bir zerre.
Bu görünenler siliniyor,yaşamıyorumda
Bana emanet ne varsa herşeyim acı içerisinde
Zihnimde ki her neyse uğraştıkça daha çok dibe çöktürüyor.
Ne varsa atamıyorum ,silemiyorum,kurtulamıyorum
bir şey eksik gibi,büyük bir şey ki yerine başka bir şey koyamiyorum,buna karşı koymak çok güç azaldıkça azalıyorum..
Şuan geçtiğin yollardan
bulunduğun yerlerden birindeyim.
Hatıranı yaşıyorum,durduğun yeri gözlüyorum
Seni sorabileceğim kimse yok...seni bilen yok.. gören yok..
Bir daha gelirsen,haber verecek kimseler yok..
Sana benzeyen yüzler, sesine benzeyen sesler acimasızca alay ediyor...
Güneş saçlarinin arasindan gecerken,saçlarından dağılan ışığın sıcaklığında bir ev hapsi içerisinde gibiydim.
Belli belirsiz zaman aşımlarında hiçliği ve yokluğu tüketiyordum.
Bedenin anlaşılmaya,açıklanmaya muhtaç bir mucize benzeriydi ve gerçekleşmesi ihtiyaca tutuşmuştu.
Solgun yüzün,ardında bıraktığı belirsizlik karmaşasında kendine yer ediniyordu. Bilinmiyordu ne olacağı,her adım bir geri adımla çakışıyor gibiydi.
Gözlerin mantik arıyordu.
Bu yorgunluk mağlup eden şavaşıydı.
Bir zaman geldi geçmiş,geleceği tırtıkladı
Yapılan bir hata,devam eden bir yaşamı,aksine
Sonuçlandırdı.
Bu dönem hayatın barajıydı,küsmüşken hayata,hayatın
Kaldığı yerden devam ediyor oluşu,manasızlaştı.
Bu dönem sonrası,var olan her şeyin,sonrasında bir önemi kalmadı.Nefes alıp veren her şeye devasız bir nefret kapladı.Kişileri silmeye başladığında her bir yan ıssız kaldı.Yalnız başlanılan hayat ebedi olarak,yalnızlığa şartlandı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!