sevgi varsa hayatın ulaşılamayan evrelinde,zor bir ihtimal dahilinde dahi olsa gerçek sevgiyi bulabilmek yada öğrenebilmek,insan anlatamasa da her düşündüğü gerçeği,inandığı değerler doğrultusunda yaşamak arzusu ile mücadele etmektir bu ulaşılmazlığın yol haritası......hayat zor bir yarış olsada her bağlamda,bu yarışta geride kalmamak adına gerek sözümüzle gerek sazımızla vede gerek özümüz ile mücadeleye tam manada devam etmekteyiz.
Bir yaprak dökümü olur,bazen, insanın hayatında...
İzlersin sadece,aheste aheste düşüşünü hoyratça...
Vakti vardır her hazanın,zamansız esmez,meltemler...
Böyle kazanılır öğretiler ve de en güzel erdemler....
Gelir geçer gözlerinden,yaşadıkların ve de dostların...
Hicranlı nağmelerin esiriyim dostum.
Vuslatın hazzını tadamadım hayata küstüm.
Sonsuzluğun girdabında boğuldum,çıkmaz kuyulara düştüm.
Kendine küskün benliğimle yalnız ama yalnız boğuştum....
Aşina oldu ruhum acıların zevkine.
Şu yüce dağların karı erir,sele döner...
Ruhuma söz geçiremem,deliye döner, divaneye döner...
Her işten çekmişim elimi,hayatım viraneye döner...
Neylesem bilmem ki, halen gözlerim yare döner....
Yine karabulut sardı şu yaralı gönlümü...
Yare çevirmişim her iki yönümü...
Bir türlü kovamadım şu sevda zulmünü.
Gönül vermeyen yardan bana ne fayda.....
Ruhumu kaplamış sevdan,görmüyor gözlerim...
Her vahşi çiçekte bir gurur vardır.
Yağmurun sevgisiyle açar bütün başaklar.
Gül dikene aşıktır,diken gülün dalına.
Suya hasret yeşerir her güzel tohum.
Suyun rengi sevgidir,tohumun adı aşk.
Bulut sana aşıktır,rüzgar sana...
Karamsar olmaya gör be aciz gönlüm.
Her dem düşer karabulut misali yüreğine hüzün
Gayrı yoktur başka ilaç kendinden başka ruhun.
Sen gönlünü ferah eyle,elbet vardır bu derde bir çözüm.
Nedir ki sabırsızlık her şeyi elinde tutan için.
Kader dedim ya yaşanmış saydığın hüzünlü tarihine...
Ve sensiz geçirdiğim o kahrolası günlere....
Yalan olan sahte sevgiliye ve de olmayan sevgiye...
Sen gözümün nuru, sen yalan sevdam..!
Kader dedim ya, artık sensiz geçmiş olan dünlere.....
Gel ha gönül havalanma, kalkıp yürüme.....
Gün olur sevdanı dağlar, dağlar....
Dertlinin derdinden, dertsiz anlamaz....
Dertsiz anam olsa, boşuna ağlar....
Aziz yarim; İstanbul....
Yüreğim de kopan büyük fırtına.
Ve sensiz geçirdiğim, her güne olan isyanım.
Bir gül idin nazarım da;
Henüz koparılmamış, koklanmamış.
Boran vurdu sevdama...
Güz öğretisi solgun yaprakların düşüşünde buldum kendimi....
Yaşanmışlığımı mazime saklayamadım belki...
Yitmiş hayallerde ve bitmiş sevdalar da umut ararken...
Kalmadı yüreğim de insanlığa karşı, bir nebze aşk ve sevgi...
Çok şey öğrendim ihanetten ve de yalan sevgiden....
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!