Hiçliğin ortasında bir piç;
Kendini arar sokak sokak
Caddelerinde volta atıp
Kuytularını arşınlar
İsmini bilmediği sokaklara girip
Hak, yemem diyenin midesinde,
Yalan, ömründe söylememişlerin dilinde,
Küfür, en pak kalplerde…
Yılanlar sarkmış,
Tüm vücudu sarmış
Koynumuzda yatmış,
Çoktan tadı almış
Her yere yanaşmış ve batmış,
Zehrini salmış
Ne nere gittiğimi bilirim
Ne nerden geldiğimi
Ne yol bilirim
Ne iz bilirim
Ne başımı
Ne sonumu
Ne olur bu gece beni rahat bıraksanız
Benden ayrılıp farklı istikametlere gidiverseniz
Bir gece, en azından bu gece
Başka bir yerde konaklasanız
Başkaları misafir etse sizi
Her şeylerini bırakıp sizinle ilgilenseler, ne olur?
Bay pesimist, bu senin seçimin
Tüm bunlar kimin için?
Niçin için için ağlarsın
Bir hiç için?
Göz görmez, kulak duymaz
Ama o asla susmaz
Durmaz, bir an için bile
İçinde boğuşur lakin gelmez dile
Otur ve dinle, bir şey gelmez elinden
Sıska takatim baş kaldırır pişmanlıklarıma
Kendine kızar iradem,
Her dem demlenir mazi şakaklarımda
Beklemedeyken dem
Acı tadı vurur hissederim damaklarımda
Yanar genzim, akar yaşım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!