Veysel Narman Şiirleri - Şair Veysel Narman

O diler'se zengin eder,
Denizleri engin eder,
Biçareyi dengin eder,
Onun bir ismidir Aziz.

O dilerse makam verir,

Ta kühzarları aşarak say ile sana gedim ben!

Bin tane düşman bana yetmez iken,
Rüyalarım'dahi bana düşman,
Hepsini dost biliyor iken,
Hayat bile varlığım'dan pişman.

Nefsim ihya olur iken

Ol seherde konuşanlar,
Hakkı sever o tür canlar,
Ezanları okuyanlar,
Hakka gider yavaş yavaş.

Geceleri zikir çeken,

Sen ve ben gurbet kuşları gibi,
Ta uzaklara düştük,
Dünyanın en dib köşesinde gibi,
Felek ten, tuzaklara düştük.

Ah ederken bile bir el uzanmaz,

İnsanları ikna etme sanatı!
P o l i t i k a, politikacılara göre-
Geçimlerinden aciz olan insanları politik bir takım-
Kelimelerle, geçinebileceklerine ikna etme sanatı!
Daha doğrusu rinkler'de birbirini ezme,sonra beraberce parklar'da gezme sanatı.
Ah! politika, molitika, fabrikasyon,entekrasyon bimem ne.

Bütün kainat rahmet damlacıkların'la hayat bulurken,
Rahmet damlacıklarının zerreleri dahi bana deyse kafi,
bir acziyet ve mahrumiyet içerisin'de sana el açmış'ken,
ve senin kapın'dan başka bir rahmet kapısı yokken,
masumane bir iltica ile sana yönelmiş'ken, senin rahmet-
damlacıkların,fırtınalar ile bana düşer'se bilki ben, fırtınaların-

Bu günler''de key parası,
Alanlara helal olsun,
Ceblerin'de üç beş kuruş,
Kalanlara helal olsun.

Seksenyedi'de kesidi,

Hiç beklemezdik sizden bu hareketinizi
Siz'ki p.k.k ya yol verdiniz ya
Yazıklar olsun size onları tanımıyormusunuz?
Siz'ki onlara yol verdiniz ya!

Hani dostumuzdunuz; size sırtımızı dayamıştık.

Yaklaş'tıkça ayrılık vakti memleketim'den
Bir özlem duygusu bir yanık şarkı;
Söylemek geliyor ta yüreğim'den
Nafile yine özlüyorum havuzlu parkı

Yaklaşsa'da ayrılık ben aldırmıyorum;