SAÇLARI RÜZGÂR KARASI İSTANBUL
Aşk köpürüyor denizinin her dalgasında,
hüzün açar heceleri toprağında
hüzün açar şehit kanıyla sulanmış toprağında.
çağırma öyle herkesi
Baş Başa
Yalnız değilim yalnızlık var yanımda
Bilemesin ne şekilde gelir,katılır kör akşamlarıma
Kötü arkadaş dedikleri bu olsa gerek
Öyle sinsice,içten içe girer hayatına
Odamda uzanmış gideyim sonsuzluğa,
önce abim gelsin veda ya dudaklarını ısırsın,
yeter ki gitme dercesine
mavi gömleğini versin bana kimselere elletmediği,
senden değerlimi desin utanmasın baksın suratıma
Katil benim,
ben öldürdüm
sesizce yaptım kimseler bilmedi
ne gece nede gündüz görmediler
tanıksızım
seni ben öldürdüm
yalnızlıklarım,zifiri karanlık
aşklarım var yitirilmiş aşklarım
sevdalarım,kalplere gömülmüş
ayrılıklarım var haykırışlarım
bir deniz var içimde göz yaşlarından
Uzat kalbini çek hüznün kuyusundan yalnızlığımı
Uzat dizlerine tara saçlarını yoksul bahtımın
Doyur sözlerinle duyarlı sevdamı
Şevkatinle erit içimdeki buzdan karanlığı
Bir güzelin kalbinde saklıdır, ben kaderim.
Gözlerinde yüreğim, ruhunda bedenim
Bir rüzgaradır benim sitemim, kokusunu bana getiren
Bir de rüyalarıma, o güzel yüzünü beynime işleyen...
Olmadı dostum, unutmadım, kazımışım bir kere ismini kalbime
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!