Veysel Karani Şiiri - Rıza Usta

VEYSEL KARANİ

Habibullah dostum deyip severdin
Gönüller sultanı veysel karani
Hem acem,i rum,u gördüm yaşadın
Gönüller sultanı veysel karani

Küçücük bir bebek olarak geldin
Bütün meleklerin gönlüne girdin
Bu sevdaya bütün ömrünü verdin
Gönüller sultanı veysel karani

Evliya erenler yaşar gönlünde
Yaradan nur vermiş onun elinde
Erişilmez yeri hakkın yanında
Göüller sultanı veysel karani

Şebi yelda hep benim dostum derdi
Gece fecre kadar niyaz ederdi
Gündüzleri develeri güderdi
Gönüller sultan veysel karani

Azığı elinde erken giderdi
Bin deveyi bir akçe,ye güderdi
Aldığı akçeyi zekat ederdi
Gönüller sultanı veysel karani

Rabbine niyazla giderdi yolda
Hurma dalındandır elinde asa
Yanlış söz söylemez soru sorulsa
Gönüller sultanı veysel karani

Rabine niyazı düşürmez dilden
Sırtında hırkası deve yününden
Hiç kötülük gelmez onun elinden
Gönüller sultanı veysel karani

Yastığı hep kara taştandı onun
Döşeğiyle postu olmadı onun
Gözlerine uyku girmedi onun
Gönüller sultanı veysel karani

Muhammet ümmeti dostuydu onun
Cennetlik eylemek kastıydı onun
Resulün tacıyla hırkası onun
Gönüller sultanı veysel karani

Gönlündeki ateş durmadan yandı
Anasından her gün izin arardı
Zamanı gelince desturu aldı
Gönüller sultanı veysel karani

Desturu alınca şükrünü yaptı
Resulü arayıp bulmaya gitti
Yollarda zikrini hiç unutmadı
Gönüller sultanı veysel karani

Annesinden izni ev için aldı
Gelince resulü evde bulmadı
Gözünde yaşlarla geriye döndü
Gönüller sultanı veysel karani

Resulü ekremi bulamayınca
Mescidin kapısın çalamayınca
Sevgili habibe kavuşamadı
Gönüller sultanı veysel karani
Rıza Usta