Veysel’im Şiiri - Haydar Demoğlu

“Veysel’im”
Yüzün güleçti Veysel’im, yüreğin pak,
Hep birlikte direndik, zordu yaşamak,
Dik durduk, başladı ekmeği kazanmak,
Felek bıraksa, tat verirdi yaşamak,
--Ne çabayla kat ettik, hayat yolunu,
--Felek aniden oynuyor, oyununu.
*
Velakin; tek taraflı olmuyor istek,
Ey Veysel’im, hayatta istese gerek,
Yüreğin güzeldi, dostluğun bir çiçek,
Sevgiye remizdin, çevrene gülerek,
--Elinde bağlaman, dilinde türküler,
--Lebin bal dökerdi, yüreğin inciler.
*
Yüzün güleçti Veysel’im, yüreğin pak,
Düzene girmişken, felek çıktı kaypak,
Gülen genç yüzüne, yakışmadı ölmek,
Erdeminle bizlesin, utansın felek,
--Olgundu gönlün, sevendin hem sevilen,
--Engindi ruhun, incinse, incitmeyen.
*
Kat ettiğin yol, ömrün yarısı idi,
Umut, hayal, planın yarın içindi,
Rahat yüzünü, henüz göstermiş idi,
Veysel’im baharı, felek kış eyledi,
--Demoğlu; çektin gittin, henüz erkendi,
--Niyazım; olsun yerin cennet bahçesi.

Haydar DEMOĞLU / Aliağa/İzmir