Veysel’im Şiiri - Mehmet Ali Emektar

Hocam Aşık Veysel Şatıroğlu'na hitaben:

İlim tezgahında sevgi kumaşı,
Höşgörüyle dolu gölden Veysel’im.
Merifet aşkıyla edep nakışı,
Deseni çok güzel şaldan Veysel’im.

Uygarlık yoludur temel durağı,
Okşardı severdi dalı yaprağı,
Sadık yâr bildi kara toprağı,
Sevgi karanfil gülden Veysel’im.

Bütün insanlığa ışık tutardı,
Okuyup yazmadan ilmi yutardı,
Matafında lalü gövger satardı,
Pahası biçilmez maldan Veysel’im.

Dünya tarihine geçti sözüyle,
Dosta doğru yürüyordu özüyle,
Seyretti alemi gönül gözüyle,
Hakka doğru giden yoldan Veysel’im.

İnsan ayırmazdı dileği barış,
Menzile varacak kervana karış,
Yükselmek istersen ilimde yarış,
Şükürden sabırdan halden Veysel’im.

Söylerdi sözünü güle bülbüle,
Vatana millete yapmazdı hile,
Derdini dökerdi ol sarı tele,
Mızraptan, perdeden telden Veysel’im.

Manayı alemde Elif’de dalda,
Gönül gemisini engine dalda,
Topluma kelamı şekerde balda,
Çiçekten, petekten baldan Veysel’im.

Kırsal bir kesimde büyük ozandı,
Eserleri sonsuza dek uzandı,
Atatürk’e türküleri yazandı,
Kültürü çağlayan selden Veysel’im.

EMEKTAR Üstad’a ederim minnet,
Aklıyla fikriyle ilahi kudret,
Allah mekanını eylesin cennet,
Hakka zikreyleyen dilden Veysel’im.

21.03.1998
İLYASHACI KÖYÜ