Veysel Giderken Şiiri - Erdal Alga

Veysel giderken
Gözü arkada
Kalemini ben devraldım
Üzülme, yüreğini ben
Rahat uyu
Sadık yarin kara toprakta.

İnan ben de sarıldım
Dost diye nicesine
Varamadım bir türlü yücesine
Hep denk geldim yüreklerin cücesine
Sadık yare gitme sırası bende.

Yar aradım topraktan gayrı
Çıkmadı hiçbirinin hayrı
Kadınlar hep ayrı ayrı
Ama hepsinin yüreği ayrıklı
Karşımda duruyor sevgisizlik bayırı
Ferhatım, Şirin bayırın neresinde.