Veysel kalp gözüyle gördü,
ilmek ilmek sevgi ördü.
bin sekiz yüz doksan dördü,
sivas da bir Veysel doğdu.
sevdi, insanı hoş gördü,
aşkın yumağını dürdü.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta