Veyl Şiiri - Sabri Özcan

Veyl olsun!
Veyl olsun!
Veyl olsun!
Hüseyin’in kanını içenlere
Veyl olsun harici köpeklere
Kılıç veren eller kurusun
Bağdat’ta Şam’da Kudüs’te
İsa’nın başına dikenli taç takanlar
Yüzüne tükürenler
Musa’yı yarı yolda bırakanlar
Ardına düşenler
İbrahim’i ateşe atanlar
Yalnız bırakanlar
Veyl olsun nemrutilere
Veyl olsun firavun eniklerine
Veyl zulme göz yumanlara
Veyl olsun zalim hükümdarlara
Çektikleri kılıç attıkları ok vurdukları mızrak
Ne Hüseyin’e ne Hasan’a Ne Ali’ye
Ne Ömer’e ne Osman’a
Onlar Resulullah’a silah çektiler
Onlar İslam’a düşman kesildiler
Allah adına dünyaya göz diktiler
Onlar tanrısına kahvaltı sunan firavunun piçleri
Yetmeyince ilahlık taslayan firavunun ta kendisi
Yezidin hırsına amade yeminler ederler Allah’a
Hak ve hakikat adına yapılan zulüm ve kıyım
Bugün Filistin’de Irak’ta Suriye’de Türkiye’de
Yarın bilmem hangi şehirde uyan ey Müslüman
Hüseyin’in kanı yerdedir. Ve naaşı çiğnenmiştir
O kan yerde kaldıkça zulüm kaçınılmazdır
Ve Resulullah kerbela’da yezid’e seslenmiştir
Veyl olsun! ... veyl olsun! ... veyl olsun! ...
Şeytana ve nefsine iman edenler kahrolsun
Selam olsun Ehl-i Beyt’in ardından gidenlere