Veyis Aydın Şiirleri - Şair Veyis Aydın

Köyümdeyim Köyümdeyim Küçük bir çocuğun yüreği sanki yüreğim Sessizliği bozan kuş sesleri içinde Doğayla başbaşayım Huzur içindeyim Mutluyum O kadar özlemişim ki her şeyi Karaduttan dut yemeyi Karakaçana binmeyi Yufka ekmeği yemeyi Mezar kuyudan su içmeyi Bostandan karpuz yemeyi Bağ arasında şarkı söylemeyi Olukça da gezmeyi Kırlarında kuzu gütmeyi Dörtnala at sürmeyi Güzün pekmez kaynatmayı Altında mısır patlatmayı Annemin pişirdiği akıdayı yemeyi Harmanda sap sürmeyi Aşağı harmanda at sulamayı Kışın sepetle sığırcık tutmayı Pilava tahta kaşık sallamayı Gece yıldızlar altında yatmayı Camisinde namaz kılmayı Minaresinden ezan okumayı Köyümdeyim Geri dönüyorum Bir akşamüstü Havasını kokluyorum Kekik kokan dağlarının Yola revan oluyorum. Eyvallah diyorum dostlara Sevgisini ve yaşadıklarımı Yüreğimde taşıyorum. Veyis AYDIN

Aklın dışında kaynak tanımayan sistemler Ufkumuzu koyu karanlık bulutlarla örmüş Bahtsız insanımızı aldatıcı serapla avutmuş Vehim şatoları örerek itikadı bozmuşsunuz. ALLAH’tan uzaklaştıran hakikat maskeli hınç heyulaları olmuşsunuz Saatiniz geldi Vaktiniz doldu. İlahi kurtuluş reçetesi sır aynasında tecelli ediyor Hakikat şimşeğinin çakmasıyla tuzla buzsunuz. Veyis Aydın

Mevsimler dönüyor.
Gezegenler dövüyor.
Kainat dönüyor.
Bu dönüş ilahi kudreti tesbih ediyor.

Kollarımı iki kulaç açtım, semadayım

Oda sessiz...
Sen sessiz.
Ben sessiz.
Seninle sensizliği yaşıyorum.

İçim dur dedikçe sana koşuyorum

Yeni bir dünya kurmak isteyen
Yüreğinde aşk ve sevgi taşı,
Yüreğinde aşk ve sevgi taşımayan
Yeni bir dünya kuramaz.
İnsanlığı kurtaracak ilham,
Sevgiyi yurt edinen gönüllerdir.