Veya Sanmak Yalnızca...

İçimizde kimseye şans tanımadığımıza uyanmak bir gün
Ve kendi hikayelerimizin en kahramanı olmaktan usanmak
Bazen daha fazlasına bile inanıp sonra da utanmak...

Çok şanslı ya da çok şanssız hissetmek mesela, sanmak veya yalnızca
Çok sevmek kendimizi, kızmak, küfretmek hatalarımıza kimi...
Mutluluğa yaklaştığımızı düşünmek yakalamak hatta kaç kere
Yahut kaçırmak ellerimizden bile bile...

Kimse görmeden bir gece içmek denizi bir nefeste
Ne bileyim sebepsiz sevinmek, tebessüm etmek kendi kendine
Gülmek hatta istem dışı, ve gülmek, gülmek mesela...

Yanı sıra hüzünlerine yapışmak ruhlarımızın sıkı sıkıya
Derken elimizde olmadan ağlamak kimi
En kendiliğinden ve kimseye göstermeden
Eninde sonunda ağlamak, ağlamak, ağlamak gibi...

Yaşamak işte
Hissetmek defalarca ve ilk kez keşfediyormuş gibi her defasında
Ve sarılmak, sarılmak sarıldıkça, veya sanmak yalnızca...
Buna benzer şeyler, hepsi işte, yaşamak yani
Yazmaktan öte, her zaman resmedemediğimiz hani...