Veto Ederler (İkinci Bölüm)

(6)
Okula başlayana kadar
Nüfusta kaydım,kıçımda donum yoktu
İlk kez 7 yaşımda ayakkabım oldu
ve dım-dızlak kafamla sırıttığım fotoğrafım
ve bir kalem ve bir defter.
Ogün bu gündür kağıt ve kalemleri çok sevdim.....
İlk okulun ilk şubatında babamı kaybettim
İlk kez ölümü gördüm
ve ağladım ağladım
küfrettim,yumruklarımı sıktım ölüme
yaşamın başında ölüverince babam,
He babam de babam
Adam oldum 7 yaşımda........
(7)
Hiçbir zaman sorulmadı fikrim
Bir gecelik zevkten peydahlandım
kalktım ve yalnızlığı gördüm
yoksulluğun korkusunu gördüm
kafamı tahta kasama gömdüm-Limon Kasam-
Kimseler görmesin diye kimsesizliğimi.....
(8)
9 yaşıma geldiğimde
yoksulluk belası kol geziyordu evimizde
bir kap daha eksilsin diye sofradan
dedemin yanına verildim
İlk okulu dedemin yanında bitirdim
Koca bir şehirde sekseninde bir ihtiyar ve ben
Küçük yörüngesiz bir balık gibi dolanıp durdum
arkamda kimse yoktu,önümde de tabii
Orta okulda amcamlardaydım
Heryanım yine bomboştu
Lise yıllarım yurtlarda geçti
Yalnızlığa alışmış bir militan gibi
Kavga döğüş,hırçın
Acısını çıkardım babasızlığın
Saldırdım babası olanlara
aç kaldığım için küfürler yolladım
paralı çocuklara..
Beni süzen büyüklere yumruklarımı sıkıp
Bütün düzenlerine karşı çıktım ana avrat
(9)
Hiçkimse almadı fikrimi
Sıcak bir günde koyuverdi anam
Üstelik babam çekip gidiverdi
Ben yetim olmak istememiştim ki!
Hiç kimse sormadı fikrimi
mahalleden zengin esnaftan
Jarse donlar getirdiler kıçıma
Hayırdır diyerek,
Okulun en yoksuluna
Yaptıkları üç kağıtları bilerek
Tanrıyı da kandırdılar sayemde...
uzun çok uzun bir yoldan geldim
nefes nefese
ne uzun sürermiş yol hapisken, yürek kafeste
bütün adımlar kimsesiz,bütün adımlar korkak
koşarak nasıl çıkılırmış bir nefeste...
Hala kendi ayaklarımın sesinden başka bir ses
ve hala yürek atışlarımdan başka bir canlı yok yanı başımda
korkarım,korktukça saldırırım
Başkaldırırım,veto ederler
başkaldırırım veto ederler
anlarım...
Herşey boş...Herşey boş
Benim için herşey boş.
1989.....İzmir