Vesselâm Azizim-9 Şiiri - Nihal Mirdoğan

Hakkım işkencede,can eziyette
Derken,azizim bu hallar bizimdir
Küffara bürünmüş,bu vaziyette
Al kan içindeki yollar bizimdir

Toprağı çiğneyen kirli kabuklar
Özü karıştıran nefsi çubuklar
Kaftan giymiş bir de, aklî sapıklar
Yetmez mi...bu arsız çullar bizimdir

Öyle dehşet ki, bir kâfire kandık
Ateşler içinde güne uyandık
Râbbim,şehitler diye diye yandık
Eyvâh! mâtemdeki küller bizimdir

Ve günlerden birgün yeter demedik
Elbette işkence biter demedik
Melûnlara Millet çatar demedik
Haini vurmayan, eller bizimdir

Ne demek istedim,dinle ciğerim
'Aldırma' diyenden çifteler yerim
Her Allah'ın günü, dedim ve derim;
Melekemi yoran kullar bizimdir

Yurdu, vatan yapan ey şühedâlar
Nerde size saygı,nerde edâlar
Bölünme sesiyle sardı sedâlar
Birliği sarmayan kollar bizimdir

O kollar; töresi bozulan kollar
Bu yabani kollar,neyi mi kollar?
Ana-yasamı savuran bu yeller,
Devleti boğan bu seller, bizimdir

Saydıklarım damla bile değildir
Mutlu Türk'üm diyen dile değildir
Türk'le beslenmeyen beyin cahildir
A.B.D erzaklı, kiler bizimdir

Bizimdir azizim,hainler bizde
Türk'lüğün tâkati kalmadı dizde
Vefâsız,dinsiz,her imansız sözde
Hâyası sıyrılmış diller bizimdir

Ya hep ya hiçim,anlatabildim mi
Ne oluyor dedin, cevap oldum mu
Türk'ü yaşatan toprakta,kaldım mı
Burdayım azizim,göller bizimdir
...Denizler,ağaçlar,dallar bizimdir

...Toprak alt-üst eden beller bizimdir