Vesselam Şiiri - Halil İbrahim Uçar

Ey benim gönül bahçem
Gönlüm türküler söylemek ister
Seslerim ağaç dallarında
Ellerim teyemmüm bulsun topraklarında
Çiçeklerin ne mutlu, sende bulmuş yaşamı
Bağlarında yeşermiş sevdanın umutları
Cennet midir yüzün
Ay mıdır aydınlığın
Tebessümün mü bahçende ki meyveler
Yoksa denizmidir içimdeki huzurun
Bahçivanıdır sevdamın çiçeklerine kokun
Dallarına konan bülbüller söylesin içimdeki serabı
Güllerinin dikeninde gizlidir kelâmın
Dokundukça elimi kanatan
Bir o kadar da inşirah
Yeniden hayat veren isra'm
Benim güzel frezyam
Bastığın adımlar lilyumlar
Dokunduğun ellerin fesleğen den kokular
Baktığın gözlerin gökkuşağından alıntılar