Vesselam Şiiri - Sabri Çelik

kül rengi hazan çökerken zihne
rıhtımında kaybolmuş bezgin bir martıyım sabaha karşı
ve sen bakışında her sabaha
zul kokar ruhum, -batarım-
sensiz, deşerim başka günlerin sabahını

en yanık sevdalara değişmediğim küflü kederim
dilim yanında lâl
aşkın mahpus
deniz kokan gözlerinin/gün görmeyen kara deliğinde
mahremimsin
yüreğimin en kuytu köşesinde –saçlarına sözlü, sol yanımda-

çöz beni
yak zincirlerimi
içmek istiyorum
derinden sızan bir sevda huzmesi
kusmak istiyorum karanlığın bende kalanını
ne olur çöz…

an, sabaha çalan imsak
çocuksu bir kıpırtı bekler

–saçlarına sözlü-

çırpınır sol yanımda bir can
kirli düşler peşinde
bir çift kör dilek
hasıraltı ettim yağmurunda solmuş günahlarımı

bıçkın bedenim bi’çare vesselam…

Sabri