Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
SUSUYORUM SEVGİLİ KARDEŞİM UĞUR TEK KELİMEYLE KUTLUYORUM SAYGILAR...
bu güçlü kalemi alkışşlıyorum.
Uğur Benek, genç bir şair ama kalemi çok olgun duruyor.
Herkesin nasihate ihtiyacı vardır. Mesela 70 yaşında ki birisinin bile 7-8 yaşında ki çocuktan öğreneceği şey olabilir. Nasihatlerde küçük büyük olayı olmaz.
Hikaye bölümünde:
“Kendimden başkasına nasihat verebilmem için, daha çok fırın gezmem lâzım. Kendi kendime nasihat verdim işte. Hocalarımızın tecrübeyle sabit nasihatlerinin yanında nedir ki! Haddim olmayarak...” deseniz de, şiirinizde çok güzel nasihatler vardı. Allah razı olsun, herkes üzerine düşeni almıştır zaten.
11 hece ölçüsünde yazılmış, alışılmış kafiyelerin dışında; yeni ve pek kullanılmadık bakir kafiyelerin seçilmesi kalemin olgunluğunu gösteriyor.
Bu güzel şiir için kutlar, başarılar dilerim…
Saygılarımla…
Kardeşim senin kendi kendine verdiğin nasihatlerden bizde payımızı düşeni aldık. Allah razı olsun.
Rabbim hakkı haykıran dillere kuvvet versin...
Selam ve dua ile...
'Dünyâ üzerine yıkılsa şâyet,
Boşuna canını sıkma vesselâm!'
bu ne şanlı yiğittir...gönlünde Allah'ın (c.c) o yüce aşkı...sanki şiir okumuyorum da oturmuşum bir alimin karşısına vazu nasihat dinliyorum sandım...eyvAllah eller kelepçe...
UMUT ADINDA GENÇ BİR ARKADAŞIMIN YAZDIĞI BİR ŞİİR ÇALIŞMASINI YORUM OLARAK SAYFANA KOYUYORUM
SENİ YÜREKTEN KUTLARIM UĞUR um
kulağımın arkasına küpe oldu nasihatlerin
VESSELAM
Her sabah aynalarda başka yüz
Bu gün, her gün mevsimlerden güz
Hesaplar alt üst, dünya dümdüz
Yokluğun semtinde doğaldır muhaliyet
Muhallere garkolmuş bir grup kemmiyet
Anlaşılmaz, karışık, muammaymış hayat
O hayat ki, pürheves, nefsi, boş, bayat.
Git gel sittin sene, kalk ve yat
Sen gel anla bir şey, anlayabilirsen
Anlatacak bir dost, dost bulabilirsen.
Ah nasıl iş bu! Dünya hepten dessasmış
Ben, sen, cümle alem, hepten ona kanmış
´Var eden budur´ diye, sebeblere dayanmış
Sen neymişsin, var etmişsin beni tabiat ana(!)
Seni de yaratan var mıdır, (bir düşün) acaba?..
Işık şarktan doğarken, garptan reflektör yanmış
Medeniyet denen yalanı, şarklı hakikat sanmış
Üç kuruş safahata, bütün mukaddesatını satmış
Yalnız libas ile olunmaz, uygar ya da mürteci
Bu akılla millet seyreder, bir ileri, hep geri...
Lisanımı bağlayacaklarmış, bak ötüyor vakvaklar
Sözümü esirgemem yine de, bilsem ki asacaklar
Dostlarla meselem yok, yüreğim insanları kucaklar
Ey aziz milletler, gelin bir ve birlik olalım
Dünya misafirhanesinde, barışla yaşayalım.
Yine fena oldum, susayım en iyisi!
Söz ola baş kestire, düşünüle gerisi
Akil olan başlar, anlasınlar ye´simi
Hak olsun diye ettim, ettimse bir kaç kelam
Gönül eri dostlara, hak yolundan vesselam...
k u t l a r ı m
6+5' in güzel bir örneği olmasının yanında, kafiyelerdeki seçicilik ve sıradışı arayış şiire hem estetik hem kuvvet getirmiş.
İçeriğindeki sözlerin ağırlığı ve ıstılâhî anlamlarının ilmî olduğunu da düşünürsek gayeye hizmet eden şiirler bâbında değerlendirilmelidir diye düşünüyor,
Uğur kardeşime teşekkür ediyorum.
Kaleminiz dâim olsun
Hakk için elini uzat âcize,
Hayır hasenâttan bıkma vesselâm!
Baksana, attığın adım mucize...
Mucize keşfine çıkma vesselâm!
UĞURCUM BEN SENİ ÇOK SEVİYORUMMMM. O GÜZEL YÜREĞİNDEN ÖPÜYORUM. KALEMİN YÜREĞİN VAR OLSUN CANIM BENİM. ŞİİRLERİNİ OKUMAK O KADAR BÜYÜK ZEVK VERİYOR Kİ BANA. .KUTLUYORUM GÖNÜL HANENİ. HANEN HER ZAMAN HUZURLA SEVGİYLE DOLU OLSUN. BAKÜDEN SELAMLAR SEVGİLER.TAM PUAN .
Muhteşem şiiriniz için tebrik ediyorum Gülbaz Kardeşim!
Kaleminiz susmasın. 10+anto..
Gönülden sevgilerle...
Bu şiir ile ilgili 52 tane yorum bulunmakta