VesseLâm Şiiri - Hüseyin Kerem Arslan

Yağmurun suçu yoktu,
Islanması gerekiyordu düşlerimizin.
Nefes nefese kalmıştı aşkımız o köşe başında,
Arkasından yalnızlık kovalıyordu galiba.
Yaprakların da suçu yoktu sevgilim,
Vakit vuslat,
Mevsim hazan...

Seni bana getirmeyen,
Ayrı koyan yolların da bir bildiği vardı!
Ayrılık işte;
Neresinden bakarsan bak,
Yakar içini...
Biliyorum;
Seni benden götüren o taksicinin de suçu yoktu,
Vakit ayrılık,
Mevsim pişmanlık...

Ve biliyorum,
Bu benim kaderim,
Bu benim kabullenişim.
Ve ne gelirse başa her şey Hakk'tan!
Sağlıcakla kal;
VesseLâm...