Nefessiz bir krater gölü
Oturmuş sol göğsümün üstüne
Fısıltıları biten sıradağların
Her derin soluğunda
Kaybolduğum vadiler,
Saklar derinlerinde
Ani kayıpları...
Ve her bahar gelişinde açan
Tomurcuk yerleri sızlar ellerimin,
VESİLE' siz kuruyan çiçekler dökülür
Eksik dallı Şubatın son sayfasına
22.04.2025
ANKARA
Kayıt Tarihi : 23.4.2025 00:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
28.02.2025 tarihinde ,anzısın kaybettiğim değerli arkadaşım Vesile' nin ardından...
Ne çok sevgiye zemini olmayan özlemler var.
Bazıları kabirde bazıları hala hayatın içinde yer değiştirmeye devam ediyorlar.
Varlığı kabul ettiğimiz gibi yokluğuda kabullenemiyor insan.
Cümle bu dünyadan göçmüş olanlarımıza Rabbim rahmetiyle muamele eylesin.
Yüreğinize sağlık
En derin sevgi muhabbet ve selamlarımla
Engin Bey çok teşekkür ederim bu harika yorum ve hisleriniz için.Aminn diyorum güzel duanıza.
Saygı ve selamlar sunuyorum var olun
Çok teşekkür ederim duyarlılığınız için İbrahim hocam.
Bir Vesile de ben kaybettim!
Tam da "Nisan" ayının 14'ü idi hem,
Yıl da 1984, "41" yıl geçti, onsuz,
Unutmak ne mümkün!
Şiiri dönüp dönüp okudum,
Ben her on dört Nisan günü hazırlanır,
Giyinit
Kuşanır,
Bir demet çiçekle,
Kır çiçekleri ile harmanlayıp hem de
O çok sevdiği "taze papatya" kokusunu Vesile'ye götürürüm,
Dertleşiriz,
Konuşuruz
İsyan da arada bir ama hep barışırız yine
Öyle ayrılırım yanından...
Etkisinden henüz çıkamamışken, daha dokuz gün önce,
Şiirinizle geri döndüm,
"Bir bayram daha" onsuz geçerken!
Ortağım hislerinize Serpil Hanım,
Tebrikler şiire...
Ölüm gerçeği hepimizi aynı sona çıkarıyor.
Sizin de başınız sağolsun Mustafa Hocam.
İçten yorumunuza çok teşekkür ediyorum.
Saygı ve sevgilerimle
TÜM YORUMLAR (3)