Vesikalık Suret Şiiri - Karahan Yılmaz

Polis kayıtlarında ifşa edilmiş kod adın geçiyor
Bir faili meçhul’ü hatırlatıyor cebimdeki vesikalık suretin
Zaman, ısrarla unutulmuş eski bir ihaneti itiraf ediyor
Adresim oluyor uçarı bir sabah ve umudu kuşanıyor kalbim

Gözlerinde yolunu yitirmiş aksaçlı yorgun bir bulutum
Ne zaman seni düşünsem, o an kendimi terkediyorum
Anılar, ömrümün sınırlarını ihlal ediyor her akşam
Her akşam eski günlere savuruyor beni yokluğun

Kendimi sorguladıkça hayatı yeniden yorumluyorum
Aklımın sahrasında ulaşılmaz bir vahaya dönüşüyor hasretin
Geçmişten bugüne düşsel köprüler inşaa ediyorum
Bir imge gibi mısra mısra tutunuyorum hayallerine

Sevdanla yaşadım, yaşanabilecek en güzel günleri
Ömrümün çıkmaz sokaklarında unutulmaz anılar bıraktım
Oysa hep yenik düşerdi gülüşüne örselenen gençliğim
Dolaşırken varoşların tehditkar ve karanlık gecelerinde

Bir hayatın bana öğrettikleri, bir aşkın sicilinde saklıdır
Kaç kez yenildim, kaç kez yanıldım bende bilmiyorum
Ölümle yaşam arasında sığındığım tek liman sevdadır
Kendimi ilk kez bende unuttuğun bir yalnızlıkta sınıyorum