Vesaire Şiiri - Aydın Aktay

Salınıp duruyorduk orda:
Her mevsim gülümsemeye çalışan hüzünle
mevsimler anlamını kaybetmiş bakıyorduk,
bir soru ve bir ürperti ile gelen aşk için şakıyorduk,
yaprakları hışırdatan bir telaşe ile...
Sıyrıldık hayattan
ve gizilce koptu hengameler
cesetler sarkıtılıp boşaltıldı mezarlara
sen dahi sıyrıldın yanık tenli maceralardan
kendini dizelerin koynuna attın
ölü adamlarla yattın,
anlamadık kendini mevsimlere katan
katılarak dinemezdi gecenin şevkiyle
o bile
inatla geliyordu
canımızın ipliğini bağlar gibi bahane,
sarar gibi coşkuyla
gibi gibi gibi
çılgınca benzetmeler büyük kelimelerle...
hakikat kapanmaz bir yaradır şairlerde
Şiir: Şahane ve sessiz beste
vesaire vesaire vesaire...

17 Ağustos 1999