Veryansın Şiiri - Önder Karaçay

Göçük altındayız.

Ülke mezarlık olmuş.

Holdinglerin, siyasetin, sermayenin, bankaların, tarikat ve cemaatlerin, inşaat şirketlerinin ve medya denen rezilliğin enkazının altında kalmışız.

Cumhuriyet herkese hukuk önünde eşitlik verdiği halde ülkede birilerine kimse dokunamaz olmuş.

Kendini üstün sanan birkaç kendini bilmeze ait değil bu vatan, bu devlet ve bu kadim ulus.

Biz kimsenin kulu ve kölesi değiliz.

Biz kimsenin müşterisi de değiliz.

Tek adam dayatmasına kimse dokunamıyor, holdinglere, tarikat ve cemaatlere kimse dokunamıyor. Halkı sürekli aldatan siyaset ve medyaya kimse dokunamıyor.

Cumhuriyetin savcıları kimseye dokunamıyor.

Ey insanoğlu enkaz altındayız.

Üzerimize bir tek deprem olup evimiz çöktüğünde ölümü bekliyoruz.

Kurtulmak istiyorsanız bu enkazı kaldırın.

Sürekli enkaz üreten zihniyetlere yetki vermekten ve onlardan çare beklemekten vazgeçin.

Us ve duyuncunuza ne oldu?

Gözünüze, kulağınıza ne oldu?

İnsanlığınıza ne oldu?

İnancımıza ne oldu? Bu topraklarda böyle bir din anlayışı var mıydı? Bunu neden satın alıp sahiplendiniz ve sahipleniyorsunuz?

Cumhuriyet yok olduğunda hiçbirimiz bu enkazın altından kalkamayacağız.

Cumhuriyeti enkaza döndürmek istiyorlar.

Devlet sizsiniz. Geçici yetkisi olan hiç kimse devlet değildir.

Aklımızı mı yitirdik?

Görevlerini sürekli ihmal ve bu ihmali normalleştirmek üzerine kurulu bir dayatma ile bize dayatanlar cumhuriyete, vatana ve ulusa ihanet etmektedirler.

Üzücü olan durum şahsi çıkarını, tarikatını, cemaatini, holdingini, partisini, inşaat şirketini, bankasını ve medyasını vatanından ve ulusundan daha çok seven ve üstün tutarak bize ihanet edenlerin içimizde yaşıyor ve bizim gücümüzü bize karşı kullanma cüretini sonlarını düşünmeden göstermiş olmalarıdır.

Bizim bela çekmeye artık sabrımız tükenmiştir.