Veronika ölmek istiyormuş! Şiiri - Fatma ...

Sanki yeryüzünde nefes alacak tek bir yer kalmamış gibi

Sanki o en çok susadığımız o şeye sadece biz susuz kalmamışız gibi

Kara bulanmış korkularımız

Neden her şeyde bir anlam aradığımı inan bende bilmiyorum

Şu köşe başından kaç bin defa geçtiğimi saymadım fakat sana kaç defa seslendiğim hatırımdadır

Bir seçkin güruha lüzum varsa lüzumsuz bir güruhun lüzumu nasıl lüzumlu olabilir

Her şeyi geçtim ama bir şey hariç

Hariç bir genelin gölgesinde kaim olsa da

Uzadıkça sarpa sarıyor her şey

Geçmiyor beynimin bulanıklığı

Ağlamayı unutmuş gibiyim

Gözlerinin keskisi ruhuma saplanır, beni rahat bırakmaz, neden?

Bu sonradan ilinti şarkıların gerçek babası belli değil

Benimki besbelli orta halli bir adam

Düşünsene sen kuru bir gürültüden ibaretken

Nietzsche hiçlikten bir piçlik inşa etmiş

Veronika ölmek istiyormuş

Ölsün o zaman bir istek olarak kalmasın bu arzusu

Neden yaşamak istesin ki şu lanet dünyada!

Öl veronika! Sen de öl ruhu ölmüş herkes gibi bedenini de göm toprağa!

Ne de olsa şairin dediği gibi " ölmek ayıp değil sevgilim. Öleceksen lütfen öl!"