Veronika gitti Şiiri - İbrahim Durmuş

az önce gazeteciye 46 rupi ödedim
tenbih etmiştin ya
gözün arkada kalmasın
başka da borç yok

senin odada
26 numarada
iki zabit iki gece kaldı
sonra gitmişler
kapında bir asma kilit
-------------alışılmadık
geçerken başımı çeviriyorum
bakamıyorum veronika

bir tiren kazası olmuş
-------------- dediler dün
seni geçirdiğim gün
haritaya sarıldım
birikmiş gazeteleri
telegrafı
----- steytmını didik didik ettim
serinledim

hani o son an vardı ya
şaronu öptüm
şoanı öptüm de
seni
eğilip kucaklayamadım
dokunamadım
-------- yüzüne bile bakamadım

ona yanıyorum veronika

------------- vaysakapatnamdan jaypura transit
------------ kirpiklerime asılı vagonlar

hızlanan pencerelerden birindeki karaltı
iki büklüm
------- küçülmüş
--------------dünyaları yitirmiş

yeşil filama kalkıp da
katar hızlanıyorken usuldan
kocaman iki göz kopup oradan
peşime düşmüştü ya
------------- kor olup içime düşmüştü

unutamıyorum veronika

------ bulanık sularına
------ kobralı sazlıklarına
------ dalıp gidiyorum
------ ganga gözümde büyüyor
sen gözümde tütüyorsun

bu çok büyük ülkede
yollar uzun
mektuplar kayıp
telefonlar bozuk
sensizlik –havasızlık -umarsızlık
--------------- nefes alamıyorum veronika

gün ağarımında
ganga kenarında
bir garip yanıyor
üç-beş kederli dalgın
alevlere bakıyor

---------- kimse ağlamıyor

istasyonda
polisler birini tartaklıyor
yalınayak yarı çıplak
---------- sıradan biri

----------umursamıyor

sen gideli dönmemecesine
bataklığa gömüldü nem varsa
sokaklarda acılı
ganga boylarında ağlamaklıyım

lotusum
----- meleğim
- ---------- konacak dalım
her şeyim
--------sevdalım

------------- gülkurusu sokaklar yuttu seni
------------- gülkurusu duvarlar tuttu seni
------------- jaypur…jaypur…jaypur..

şimdi
bay agueroyu bekliyorum
günün birinde gelecek
-------------- biliyorum
canı ölüm çekecek

----------- seni bilmeden
----------- beni bilmeden
----------- son yalanını söylemeden
bay aguero ölecek

sana kıyanlar
ölmeli veronika

(kalküta.30.11.1989)