Veronika Şiiri - Yigit Topal

Sen gittin ya Veronika;
Kitap okuyamaz oldum,
Bir satır söz yazamaz oldum.
Pencereme konan güvercinlere,
Selam veremez oldum.

Sen gittin Veronika;
Odamda yanıp duran
Küçük mum parçası,
İlk rüzgarla söndü.
Bahçemdeki
Unutama beni çiçeği,
İlk baharla kurudu.

Sen geldin Veronika;
Bendeki çiçekler açmadı.
Gözlerimdeki yaşlar dinmedi.
Suratımdaki gülümseme gelmedi.

Sen Veronika;
Niye gittin,
niye geldin?