Dağ’ın doruğuna, itmeye çalışıyor,
Önündeki kayayı,
Rüyamda gördüğüm savaşçı kadın.
Her an yorgun düşerek.
Güçsüzleşiyor.
Belki herkesin kayası var,
Ama onun kayası ilerlemiyor.
Etrafına bakarak korkuyla,
Yardım istiyor.
Yorgun ve yüzünden,
Terler akıyor.
Öylesine istiyorum ki,
Bir elimi kendi kayamdan çekmeyi,
Küçücük bir çabayla,
Tek elimle de olsa
O pes etmeden kaya’ya
Ona yardım etmeyi.
Onun yerine koyduğumda
Kendimi,
Bakışını görebiliyorum, hayata.
Süzebiliyorum içime,
Düşüncesini.
Yanımda götürebileceğim,
Tüm güzelliğin ise,
Vermiş olduğumdur, götüremiyeceğimdir,
Kendimden de, Dünyadan da,
Öteki tarafa.
Diyebiliyorum.
Tek elimi kendi kayamdan,
Gönülden,
Çekebiliyorum.
ÖZDENER GÜLERYÜZ
Özdener GüleryüzKayıt Tarihi : 26.5.2010 11:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!