Vermesem Şiiri - İsmail Türkmen

Vermesem sena, düşlerimi
Siyahlaştıran gecelerimi,
Vermesem sana, gözlerimde ki hüznü.
Papatya fallarında aranan, sevdayı
Ağlamasa gözlerin, boşluklara takılıp

Vermesem sana, son umutları
Yıldız kaymalarından beslediğim,
Sevgisiz düşleri.
Vermesem sana hüzünleri
Ağlamasa sağanak yağmurda gözlerin
Vermesem sana, kurulu gül desenli
Mendillere, sarılmış yüreği
Ağlamasa gözlerin, yanık ucuna takılı

Uzaklara gidersin alıp sevgimi
Araya dağlar girer, aşılmaz
Yollar girer, bitmez
Vermesem sana, gelme yorgunluğumu
Serin bir ahududu gölgesinde
Kurulmuş, besleme ümitlerimi
Vermesem sana,
Ağlamasa ahududu karalığına, gözlerin

Vermesem, bende kalsa gizli sevmelerim
Geceye yaslayıp seni, düşlemelerim
Karanlık sessizlikte sana gelmelerim
Yüreğine esirim demelerim
Sevgine müebbet tutunuşlarımı
Vermesem, bende kalsa
Ağlamasa gözlerin, sevgi tutsaklığına

Vermesem demelerim, boş çığlık
Sevmelerim seni, yıldızlardan çok
Deryalardan daha geniş,
Geceler yetmiyor, gündüzler almıyor.
Vermesem sana, sevmelerimi
Düşlerim sensiz olmuyor.