Deliye vermeli,
Pirinç taşını
Başını,
Yara yara
Ayıklasın! ..
Aslıya vermeli,
Gözün yaşını
Kirpikleri
Süze süze
Sayıklasın! ..
Veliye vermeli
Dünya pasını
Kirini,
Döke döke
Savaklasın! ..
Bedrettin Keleştimur
01 Aralık 2006
Kayıt Tarihi : 1.12.2006 15:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bir bahçeye giriniz... Aynı toprakta, aynı suda, aynı havada; değişik kokuda, değişik renkte, değişik tatta, değişik güzellik ve görüntüde çiçeklerle, ağaçlarla, meyvalarla, sebzelerle karşılaşırsınız. Bu ahenk beni insana taşıdı.. İnsanların yaradılışları itibariyle o kadar farklı ki.. Her insan bir alemdir diyoruz. Bu ceriyan bana bu şiiri yazdırdı.
![Bedrettin Keleştimur](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/12/01/vermeli.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!