Vermedin mi? Şiiri - Serkan Mutlu 2

Kaç zamandır karşıtsın gönlümün sitemine,
Meydan okurcasına işbirlikçilerinle,
Ölümsüz vicdanın da (hoş) çakallığın,
Kırılgan dalından salınan uyuşuk devrimin,
Vermedin mi elini destursuz işgaline...

Bozuk çarklı düzenin embesil tortusunun,
Eleştiri tavrından rol aldığın,
Kucağından sıçrayan muhafazakar zikrin,
Vurulup yeşile çalan çıkar renkli gözlerde,
Vermedin mi tenini kan kokan vampir dişlere...

Sokağa çıkma yasağı var odacıklarında,
Zuhur eden kokuya dil uzatan (afa) kanların.
Gidene denk gelmeden gelenlerin önünde
Tesadüfi rast gelişin eseri akl-ı evvel de,
Vermedin mi beynini, alkış tutan hizmete...

Şimdi esrarınla dolaş, ter döken esbabında
Gün ışığı kurutsun gözyaşını dudağında,
Görüp gelmeden uzağı yakınlarda ararken,
Günah çıkaran papazın bir avuç duasıyla,
Vermedin mi rengini soluk benizli yüzlere...