Verkaların Ölümü Şiiri - Cihat Şahin

Her uçanı, kaçanı av zanneder avcılar
Hedefteki; ya tavşan, ya güvercin ya keklik
Ne vurursa gün boyu sanır onu avcı kar
Aciz hayvan ve kuşa, söker dağda erkeklik

Zalim avcı pusuda gün dağları aşınca
Boz verkalar o anda, niyetlenir uykuya
Gümler tüfek ard arda kuş korkudan şaşınca
Güvercinler toz duman, döner sanki öyküye

Ak güvercin evlerde besleniyor el bebek
Alacası, karası manevrada, göklerde
Çünkü bunlar evcildir, uçarlar öbek öbek
Yabani verkaların yok mekânı bir yerde

Oynar köşe kapmaca, avcılarla dağ bayır
Konsa grup bir dala, on silah birden patlar
Tüfek asan omzuna gözetmez hiçbir hayır
Gelmiyor akıllara hikmetler maslahatlar

Bir küçücük verkaya ton ile kurşun atar
Varıp baksan evine dolapta kokar tavuk
Marketler ördek, kazı değer-i yok a satar
Zevki için can yakan hem zalimdir hem savruk

Umurlarda olmuyor şu bozulan dengeler
Tüme çıkar fatura ekonun yense hakkı
Güvercini yemese şayet evde yengeler
Avcılığı yapamaz ne Mustafa ne hakkı!

Yok, tesadüf âlemde işe yarar her varlık
Bir zerrede on fayda dikkat lazım ekoya
Her silahlı öldürse olur arzda çok darlık,
Denge ciddi bir konu, asla gelmez şakaya!

Bırakın verkaları dallarda çeksin hu’lar!
Katletmen keklikleri koroda yerin alsın.
Vurmayın kaz ördeği şenlensin yine sular
Kuğular yüzsün gölde, turnalar selam salsın

Verd’lere konsun bülbül virdini etsin tekrar
Serçeler saksağanlar neşeye neşe katsın
Dengenin bozulması kimseye vermez tek kar
Öyleyse tüm avcılar silahı çöpe atsın

(verka: yaban güvercini, boz güvercin)
(Verd; gül)

Cihat Şahin
08.08.2009-izmir