Verir misin? Şiiri - Vedat Koparan

gözlerini ver gözlerini
bir bir indirsin
gerçeği örten perdeleri

ellerini ver ellerini
başaklar nadasa dururken
eserken rüzgâr özlem türküsünde
yaşamın nasırında
ağrıtırken çatlak inceden bir sızı
ellerin ki emeğin alın teri
can gülüm
sarsın gündüzü ışıldatsın geceleri

sözlerini ver sözlerini
kanayan şafaklara ilaç
çıksın kınından kılıç olsun
aydınlatsın gün karasını

öfkeni ver öfkeni
savursun yalanı talanı
dağıtsın bu kabus karabasanı

yollarını ver yollarını
ayrı zaman ve mekanda
akan nehrin öte kolları
uzansın canım canına

söylemese de
kaçamak bakışlarda gözlerim
zifir zindan gece gibi
kendi içine akan nehir gibi
perdelenmiş olsa da sözlerim
ah anam ah yürek yangınını
bir sen bilirsin birde sevdam
yokluğunla hep kavrulduğum
boşluğa uzanır ellerim
koca bir dağ büyür ha büyür bu sevda
dolmayı bekleyen resimsiz çerçevedeyim

-sözlerimi dinler misin düşünü sürdüğüm -

istemem
bakıp ta görmeyen gözlerini
istemem
yalana dolanan sözlerini
sahte öfkeler büyüten
kaypak yollar gezgini seni

istemem
kanayan şafaklarda
gözyaşları pınar olan ağlayan insanları
bilip düşündükçe
savaş yıkımında parçalanan bedenleri
çınlatırken karanlık günleri
yetim kalan çocuk çığlıkları
duymasın kulaklarımın yırtık zarı
sürecekse kurtluğu insanın insana
dönecekse böyle bir devran
yıkın “ucubenin” başlarına
sevgisiz olan bu lanet dünyayı

bitmedi…

Vedat Koparan 09.04.2007