Verilmişim zaman à..! Şiiri - Feriha Ceylan

Zamana dost..!

Gizli yaralarım,
Bazılarım var dostum diyemediğim.
Zahmetin incisi oldu yüreğim,
Dilimin dermanı kesik.
Mahpusların serindeyim.
Suçum insan olmak,
İnsandan doğmak.
Ne kader
Ne de felek olmazımdaki.
Kuldan gelen,
Yalan dolan sahte idrak.
Sahte dostlar,
Kara yollar,
Yalancı tuzak.
Gerçek zamanlarda yaşanan,
Usta kahpeliklerdeyim.

Gözlerim de fer
Yüreğimde kor kalmadı,
Dağıldım be usta.
Kesik kesik dağıldım.
Dağıtıldım.
Bir dertlerim,
Bir de tuz basılmış,
Onmaz yarlarım var.

Keşke ad koymasaydın.
Olurmuydum bu ömürde bahtiyar.
Ergen yaşa yakışmadı inan,
Zavallı bu ihtiyar.

Dermansızım.
Dizlerime çökünce intizar,
Azar düşmanım,
Ölümüne azar.
Ayaz, buz kesmiş sevdama bu yürek,
Öfkesi var;
Dağ taş ağlasa da azar.

Yazar ömrüme kader,
Gelir keder,
Ve ben dayanamam.
İsyanım, tüm doğan aya yıldıza,
Geldikçe adı,
Boğazıma düğümlenen o hayırsıza.

Adını adalet koymuştum.
Bin yıla tekabül.
Of.. of.
Şimdi duvarlar set olmuş
Yetmiyor bu ömür
Bunca hainle savaşa

Kabusu olmuş ömrümün
Yırtılıyorken önünde can evim
Yok eder,
Elinde ama vermez dermanım
Seçili gelmiş önümde
Bunca kahpelikte arsızım
Kızgın, birde öfkeliymiş fermanım
Askılarda misli misli
Adımı haykırıyor
Tanımadığım yaslarım

Yüreğim aslan amma
Küle dönmüş göz bebeğim
Zalimin zulmüne yetmiyor gücüm
Yollarını bilemediğim
Kaderin cilvesinde
Ağaran bir baş
Yaralı bir döşteyim

Pençesine düşmüşüm gülüm, haberim yok.
Zafer diyor zalim, gülüyorken kader.
Çaresizlikler deminde ömrüm
Erken gelmiş diyor şu vahim ölüm
Zamanın inadında boğulmuş
Makus günüm

Talihim yerlerde
Adım bile okunmaz
İdamlarım varmış bilmediğim
Gayri sus puslarda yenilmişliğim
Yolum aymaz yarı geceleri
Gitmişim ay yüzüne tutunarak
Kabul buyrulmuş defterim
Görgülerle dürülmüşüm
Mahpus damlarına bekçi durmuşum
Enkazlardan çatısız evler kurmuşum
Kan yerine ağı verilmiş hücrelerime

Geveliyor felek ismimi
Çıkaramamış, geçmişten saklı kastını
Duldasız kalmış ömrüm
Yüreği titriyor bülbülün
Dili suskun ya gayri
Gül eder mi diyor böyle zülüm

Zaman gafil, zaman makûs
Yalana dem vurmuş
Dirileri eliyor ölümün kuytusunda
Zaman; yolunu şaşırmış bir dağ tavşanı
Ölümü dost tutmuş be dostum
Sevdaya ihanet var
Yalanın riyanın yurduna gelmiş zaman
Ve zilzurna gafil

Gel diyor düsturuma gel
Nam benim, hesap benim
Aya güneşi salan, günü geceden seçen
Sudaki balığı sır eden
Mabedin, mahşerin benim
Ömrünü sır edip seçen
Gözünün ucunda sel benim

Gel dedim gel
Yeter. Ömrüme bir de sen gel
Haydi, durma, vur gayri
Çarmıhları dikme zamanı
Namerdin önünde dik yüreğim
Yüreğin kor bileğin gür olsun

Gözümün ucunda
Susadığım aşklarım vardı
Aşklarım vardı unuttuğum
Yakıyor suda bastığım her adım
Seğiriyor yok olan umutlarım
Ağlıyorsun, biliyorum seni dostum
Bir adın geldi hatırıma
Gülü suya saldığım pınarlarımda
Bir de söylediğin dost türküler

Şimdi ağlıyor anılar
Adımı çağlarken kara sular
Güllerimizi kokluyorken damlalar
Seni beni türkümüzü söylüyor
Uzun dağların ardından, uzanan uzun dağlar
Kurda kuşa söylüyor
Bizi seyrederken güne dünden kalan
Çok uzakları söylüyor