Verilmiş randevu! Şiiri - Hüseyin Varyeter

Randevu vermiş Yaradan!
Çıkageldi Azrail aleyisselam.
Dedi ki bak hazır ol!
Senden canını alacam…

Beni aldı bir korku,
Canım bende,kâlbim durdu.
Tüm vücudum titrerken,
Sanki bedenim yoruldu…

Karşımda eşim çocuklarım.
Dünya bitti mahvoldum.
Ey gidi yalan dünya!
Oysa ben sende kayboldum…

Dedim ki işlerim yarım.
Ümit ettim müsaade alırım.
Randevuyu Yaradan vermiş!
Beden kalsın ben ruhunu alırım.

Çare yok eğdim boyun.
Randevu verilmiş oldum koyun.
Hasret gözlerle etrafa baktım.
Kendine gel değil bu oyun…

Başladım titrek sesle yalvarmaya,
Gözlerimde yaşla ağlamaya.
Pişmanlıklar keşkeler oturmuş!
Başladılar beni alaya almaya…

Oldu sırılsıklam vücudum,
Bütün tüylerimle kuruldum.
Ey beden ayrılırken candan!
Canımı vermek için doğruldum…

Bir göz attım etrafıma,
Herkes var ben yalnız başıma!
Canım ile bedenim vedalaşırken,
Korku girdi ta kanıma…

Bir vedalaşma bir başkalık,
İstedim ki böyle olsun ayrılık.
Onun için verilmiş bir ömür!
Yapamam dedi böyle ayrıcalık.

Dünya yalanmış her şey bomboş.
Anladım ama etraf kaldı loş.
Pişmanlıkla yalnızlık hakim,
Bense şaşkınlıktan sarhoş!

Göçme vakti derken geldi.
Bir şimşek çaktı gök gürledi.
İrkildim! Birden doğruldum.
Rüya imiş çok şükür uyandırıldım…

04.15/Perşembe
19Nisan2001