Verilen sözler mezarlığında bir gül

Verilen sözler mezarlığında bir gül.
Bir gün bile geçmeden yiten sözler mezalığın da.
Ölüm uzak diyen yalancı kuklalar.
Yine çocuk şarkılarımı getirdiniz bana?

Karanlıklar çökeli dolu gözlerim.
Kendim için ağlamam ben.
Gökyüzü de öyle.
Toprak yesin diye damlarlar ya,
Yada yedi diye ağlarlar.

Sevdalı yastıkların orospu sabahları.
Ruj tadında bir yalandın sen.
Sen mi doğurdun bu arsız gölgeleri?
Ay’ın sevdalıya cimri ışığından,

Diz çöküşüm af dilemek için değil.
Kısa bi süre taşırım belki bu acıyı.
Sonra silinip gidenlerden olursun.
Bir eski defterde silgi izi kalırsın.

Gülümsediğim günlerde tanımadıklarım.
Olmadığınız günlerde gidişinize ağlamam.
Dün yine bir yıldız kaydı,
gözlerim doldu.
Yıldızlara döküleni, Sizler için harcamam.

Beklide ben hep sendim.
Yada sen bende buldun seni.
Topla ruhunu, dağıttın yine.
Zamansızca kullandın öfkeni

Verilen sözler mezarlığı elveda.
Güneş açmak üzere üşümüşler, neşesinde?
Geri döndüğüm topraklar yeşeriyor.
Sen sonbaharları sarmala kollarına.