VERESİYE UMUT
bu halin nedir
dudakların bir heceyi titrer gibi
söylemekten açiz
dişlerini görebiliyorum yanlız
arasında düş kırıntıları
içine her ne girdiyse
paragraf paragraf çıkıyor
giriş ve gelişme var
ama sonuçsuz
ve bakışların desen
yap-boz misali
parçaları birbirinden bağımsız
kekeme olmuşsun büsbütün
ve ellerin körkütük sarhoş
sende hayat yok besbelli
yüzün öylesine andırıyor ki
bir bakkalın buğusuz camını
‘umut kalmamıştır’
‘umut bulunmaz’
bende veresiye umut alacaktım
heya, umut alacaktım...
Mayıs’00/Kütahya
ORHAN ONUR
Kayıt Tarihi : 16.3.2003 19:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!