Veresiye Mutluluklar Şiiri - Kıvanç Demirel

Ödünç istersin sevgisini onun,bazen ölene bazense sabaha kadar,
Ödünç istersin baklışlarını,dokunuşlarını,bazen mutluluğa bazense ilgiye dair.
Koşmak istersin ona,bazen kaçacağından bazense kaçmayacağından korktuğundan,
Bilmek istersin aklındakileri,bazen kuşku ve kıskançlık bazense huzur için.
Her durakta yolcusunu arayan buharlı bir tren olursun bir kış mevsimi,
Her bulamadığı durakta daha da hızlanan ve rayından çıkıncaya dek çıldıran.
Aşıkları izleyen,izledikçe hüzünlenen bir selvisindir belki,deniz kenarında boğaz meltemleri ile serinleyen,gözyaşları yapraklarından savrulan,
Aşık olamamamışlığına,olamayacağına yada adam gibi aşk olmadığına hüzünlenen.
Bir deli insan olabilirsin en fenası,depozitolu umut dağıtan ve elindeki tükendiğinde verdiğin sevgiyi geri isteyen.
Umuttur seni yaşatan,şüphedir seni öldüren,alışmışlıktır seni gömen ve umursanmamaktır unutturan.
Bir deli insan olabilirsin,bu acılarla her uyandığın sabahında ölen,
Her nefesinde yaşlanan ve ayaklarından yürüdükçe sevgi damlaları döken.
İster ödünç iste,ister koşmak,istersen de bilmek iste,bağlanmaktır seni korkutan yada yalnız uyanmaktır yalnız olmayarak yattığın bir akşamın sabahına
Çok sürmez çılgınca istasyonları gezmen yada inançsız bir selvi hüznünde yaşaman,
Çok ömrü yoktur bir deli insan gibi umut dağıtmanın ve umduğunu bulamayınca kaçmanın,
O tren,o selvi, o insan çok yaşamaz bu gökyüzünün altında tıpkı o kuşku ve korkular gibi.
Akşam olur,huzurlu evlerine gider huzurlu insanlar,huzurlu uykularına dalar,endişelerini yastık yapar,mutluluklarını yorgan ve iki gözleri huzurlu rüyalara kapalı uyurlar sağlıklı saat dilimlerinde.
Huzurla uyanır ve endişesizca hazırlanırlar yarına,öfke ve endişelerini makyajlarıyla kapatmaz huzurlu insanlar,
Arınmış yaşar huzurlu gönüller,ilk durakta sevdiklerine sarılır,serin bir boğaz esintisini içlerine çekerler haziranda bir selvi gölgesinde,
Diş geçmez güzel insanların boyunlarına,umutsuzluk korkutmaz alışkanlıklarını,
Huzur korur onları depozitolu umutlardan,veresiye yaşamaz onlar mutluluklarını.