Veren Kendisi Şiiri - Şevki Kayaturan

Kara kışta, zemheride, soğukta
Bütün canlı, rızkın arar umutla
Hepsinin amacı kalmak hayatta
Can veren de rızk verende kendisi.

Kar kapatsa yolun akmasa suyun
Karların üstünde yemlerken koyun
Sanma ki bu hayal yok böyle oyun
Yazıda kışı da veren kendisi

İlk peygamber insanların babası
Melekler yoğurdu çamur mayası
İlk Kâbe’yi yaptı etti duâsı
Cennetten sahraya salan kendisi.

Çölün ortasında zemzem suyunu
Yusuf gibi güzel, uzun boyunu
Eyüp peygambere sabır huyunu
Derde derman şifa olan kendisi.

İbrahim’i yakmayan o ateşte
Gül oldu odunlar gördü herkeste
Firavun’u deli eden sinekte
Gönderen o, deli eden kendisi.

Hazreti Musa’ya suyu yardıran
Tatlısını tuzlusundan ayıran
İsmail’e gökten koçu indiren
Elbette bunları yapan kendisi.

İsrail oğulları yoldan çıkınca
Calüt zulüm yapım halkı bıkınca
Dağlar taşlar kuşlar zikir edince
Davut peygamberim diyen kendisi.

Onu da Adem’den yarattım dedi
Babasız olarak dünyaya geldi
Meryem’e peygamber evlat gönderdi
İsa’yı (a.s) göklere alan kendisi.

Son peygamber dedi cihan-ı Ahmed
Adın anıp salavat, ya Muhammad
Ne mutlu ki bana Şevki’de ümmet
Beni de aşkına yakan kendisi.