Veremediğim Hediye Şiiri - Saadet Beyaz

Biliyor musun?
Sana bir hediye vermeyi çok düşündüm...
Eşyadan ziyade,
Elmastan, yakuttan değerli olmak şartıyla!
Ellerimi vermek isterdim, umuda doğru koşmak için...
Korkuyorum yarı olda bırakmandan.
Gözlerimi vermek isterdim,
Hani derdin ya ''gülümseyen gözlerin''...
Fakat layık görmüyorum sana yaşlı gözlerimi.
Yanaklarımı vermek isterdim, bir kez olsun dokun diye...
Sana çok anlamsız gelebilir.
Kulaklarımı vermek isterdim, onlara sevgini fısıldaman için...
Sana sıkıcı gelebilir,
Çünkü sevginden yana şüphem var artık.
Dudaklarımı vermek isterdim...
Artık o kadar yabancısın ki onlara.
Sana kalbimi vermeyi çok düşündüm aslında...
Birincisinde, belkide istemeden kırmış olduğun kalbimi,
İkincisinde isteyerek kırmandan korkuyorum sevgilim!
Nerede ve nasıl saklayacağını bilemiyorum,
Avuçlarına alıp parçalamandan,
Yüreğime dokundurmadan alıp atmandan,
Ve en kötüsü sana olan duygularımla dolu kalbimi,
Ayak altına alıp ezmenden korkuyorum sevgilim!
Çünkü seni ben de hissettiren,
Seni en derininde saklayan,
Ve senin için, sadece senin için atan tek bir kalbim var.
Yok,
Yok vazgeçtim, onu da vermeyeceğim.
Böylece sana da yük olmam.
Ama ne olur benim yanımda değerli olan şu hediyemi kabul et;
''SENİ ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM'' canım sevgilim...