Vereceksin... Şiiri - Sait Yalçın

Hayattan aldığım bir dersim var ki,
Gitmek isteyene yol vereceksin.
Şu yalan dünyada bir derdim var ki,
Kuruyup kalsan da, dal vereceksin...

İçi çöplük, dışın süsleyenler var,
Koynunda bin yılan besleyenler var,
Aş yediği kaba pisleyenler var,
Onlara it gibi yal vereceksin...

Güzel seven yok mu; elbette, çok az,
Lâkin iflâh olmaz içindeki haz,
Çileden çıkarır naz üstüne naz,
Ona da umudu bol vereceksin...

Aşkın kıymetine paha biçilmez,
Kendinden geçilir yârdan geçilmez,
Gerçek aşk sahteden oldu seçilmez,
Seveni bulursan gül vereceksin...

Bazısı paraya köledir, sever,
Bazısı hırslanır dizini döver,
Bazısı senleyken elleri över,
Göğsünü yakana kül vereceksin...

Aşkların yüzünden hep bakar kördün, ,
Sorsalar sen kimden bir hayır gördün?
Gördünse, başına hep çorap ördün,
Elini tutana kol vereceksin...

Kimi tanıdığıma pişman etti,
Kimi kendini bana düşman etti,
Kimi önüne ilk çıkanla gitti,
Böyle kaşarlara çul vereceksin...

Sevginin kadrini bilen kalmadı,
Koşsan da, bir adım gelen kalmadı,
Gönülden seveni, seven kalmadı,
Nankör sevgiliye sal vereceksin...

Önce umut verip sonra giderler,
Sonunda insanı verem ederler,
Böyle vefasıza söyle ne derler?
Rüzgârca kaçana nal vereceksin...

Sait'im bu destan sürer daha da,
Gönlüm çöl içinde, sanki vahada,
Tedavülden kalkmış aklım pahada,
Paragöz Leylâ'ya pul vereceksin...

18.07.2025 Samsun
Saat : 21:27