Verdin mi? Şiiri - Mehmet Çoban

Bazen gündüzün,
Simsiyah karardı mı?

Dışarıda aydınlık varken
Düşüncelerin açmazlarda kararırken
Ufak kıpırtılarla ay/aylar doğarken
Uzaklarda sönük yıldız/yıldızlar doğarken
Güneş senin dışında gündüzü aydınlatırken
Ama düşüncelerinin üzerine doğmazken

Ortalıkta kala kaldın mı?

Bir an geriye,
Bir an ileriye

Bakıp titredin mi?

Başından aşağı
Kaynar sular boşaldı mı?

Aklın şaşkınlaşıp,
Kalbin delirircesine
Göğsünden fırlarcasına attı mı?

Bütün bildiklerini
Tamamen unutup
San ki, hafızandan
Silindiğini hissetin mi?

Bazı bilgiler
Sen karanlığını yaşarken
Sönük yıldızlar gibi parladı mı?

Ve bocalamış kalmışken
Ve karanlıkta şaşkınken
Ve gözlerin görmezken
Ve kulakların duymazken
Ve kalbin kararmışken

Sanki her şey durmuşken?

Kendine gel diyen oldu mu?

İçinden bir ses,
Derinlerden bir ses..

Yankılarla yankılanırken
Sana gülüşler sundu mu hiç?

Ve arkasından güneş,
Bütün haşmetiyle parladı mı?

Ve sen kutlu gelecek için,
Ufkunda doğan güneşin
Işığın, ateşin kucağında,

Karanlığı yaşatan geçmişini,
Geçmişin dehlizlerine verdin mi?

Bir daha yalana dönmemecesine! ..

31.05.2006 - İzmir