Verdiklerinden Dolayı Teşekkür Ederim...

verdiklerinden dolayı teşekkür ederim...
senin sevgin bir anne şefkatiydi...
seninle büyüdüm ben,
seninle ağladım...
ve bu kent
kendini sayende sev'dirdi...
olgunlaştım...

bir sarhoş öldü usul sokaklarda,
bir yaprak intihar etti...
ne de cok isterdim bir ressamın seni çizdiği resimde
adına yazılan her şiirde
onlarca yüzlerce...
olmadım olamadım;
o/lm/adı unutamadım...

verdiklerinden dolayı teşekkür ederim...

ne çok hatırlıyorum
yatağıma sokulduğum zamanları...
ama sen yoktun...
yokluğunla büyüdüm ben,
yalnızlığa ve karanlığa seninle üşüştüm...
alıştım...

yastığımdaki çukur kadar derindi gözlerin...
her gece gözlerini hayal edip kendimden geçtim.
yorganımdaki sıcaklığı
sadece bana sarıldığında hissetmiştim...
seni ne kadarda özledim...

verdiklerinden dolayı teşekkür ederim...

bir adam bıraktın ardında...
uzun saçlı, kirli sakallı...
pis pas/aklı...
içki kokuyor parfümü
dişleri sonbahar sarı...
sevgin bir anne şefkatiydi...
geriye iyi bir evlat bırakamadın...

verdiklerinden dolayı teşekkür ederim...

her gece dolunay ile bitiyor
güneş doğmuyor sabahları...
yine bir dolunay karşılıyor...
gözlük takıyorum güneş yokluğunda,
görmesinler gözlerimdeki sen aşkını
görünmesin güzelliğin, kıskanıyorum,
düşünemiyorum sonrasını

verdiklerinden dolayı teşekkür ederim...

dul kaldı hayallerim,
parmağımdaki yüzükte adın kaldı
ve bir rüya
ziyaret etti uykularımı
sen geldin...
utandım kendimden; ilk defa vazgeçtim,
beklemekten vazgeçmiştim...
yinede eyvallah,
verdiklerinden dolayı teşekkür ederim...

teşekkür ederim

erhan karaman/teşekkür ederim