Verdiğin İkrar Şiiri - Salim Çelebi

Sermayen sevgidir, silahın bilim;
Niçin var edildin ey insanoğlu?
İnkâr etme beni, lâl olur dilin;
Kazınmış künyeme Ehlibeyt yolu.

Evrenden insana akan şiirdir;
Süzüle süzüle yayılan ışık.
Hak, Muhammed, Ali üçü de birdir;
Sevgide cömert ol, sözde barışık.

Gelse de başına bin türlü bela;
Nedeni sensindir, ara özünde.
Zalime isyandır kanlı Kerbela;
Mazlum anlam bulur yüce tözünde.

Gerçekler her yerde bir çığlık atar
Ve duyulmak ister gönüldeki ses.
Yaşama yön verir, anlamlar katar;
Ahmet Yeseviyle tümleşen nefes.

İsyan etme her dem, barış kendinle;
İrfan al, aydınlan Hacıbektaş’tan.
Dostluk kuramazsan her ötekinle;
Boşa medet umma Kâbe ve Haçtan.

Hak yolunu korkularla kuşatma;
Bil ki korku zulüm saçan kılıçtır.
Gül at düşmanına, sakın taş atma;
Ölmeden öldüren, öfke ve hınçtır.

Bal eyle acını, kinini sakla;
Söyleyen sendendir, senin bir parçan.
Arpa boyu yol alınmaz yasakla;
“Vazgeçemem Şah’ımdan” der Pir Sultan.

Haram yoksulun da helal seninse;
Paylaşımda bir haksızlık var demek.
Kölesi olduğun salt bedeninse;
Yalan dünya yine bize “dâr” demek.

Varlıkta birliktir, birlikte varlık;
Yol gösteren gönül ile akıldır.
Karanlığa ışık tutan her kılık;
Gönlü ve aklıyla zaten Hakkındır.

Hayat bir gemidir, dümeni sende;
Umman gizem dolu, yönler davetkâr.
Renk ararsan eğer saçta ve tende;
Yapışır yakana, verdiğin ikrar.