Verdiğin Can.... Şiiri - Çetin Özcan

aynı ellere başımızı yaslayıp
aynı rahatlığı bulduk birbirimizde

ben erken başladım sevmeye
yada geç...
ama sen yetiştin bana zamanla
aynı kalpleri sevebildik nihayet...

dolunaylara gittik..
denizlere..oyuncaklara..
dokunmadan birbirimize
sende biliyorsun
çok dans ettik seninle...

ellerimiz sıcak soğuk
dengeledi dört mevsimi...
dudaklarımız kuru ıslak
tamamladı birbirini...
kalplerimiz huzura hasret
bitirdi özlemini...

masallardaki aşklara acırken
bizimkinin bir masal olması
aşk masalının drama dönüşmesi
komik bir filmin
gözyaşlarıyla finallenmesi gibi geliyor...

el yokki kafa kalsın..
dolunayın altında yaşamak zorunda kalmak...
denizlerde boğulmak...
kırık oyuncaklar...
yarım insanlık danslar...
el alev alev yanık...
dudak kupkuru...
huzursuz bir kalp...

birde bana
ölümü çok görüyorsun...
hatırlamıyormusun...
seni sevmeye başladığımda
zaten ölüyordum...

şimdi...
verdiğin canı acıtıyorsun...
ölüm...
komik film...