Verdi Belamı. Şiiri - Evrim Evrensel

Gönül yine bindi aşkın atına,
Rahvan mı bu gidiş, yok dörtnala mı,
Şaha kalkmış,durmaz,çıktı katına,
Orda verdi tanrı benim belamı.

Parmağı yoğidi gözüme soksun,
Gözleri yoğidi hışmınan baksın,
Eli kolu yoktu ki şamar atsın,
Daha beterinden, besbeter oldum.

Dedi gelişin ne,gidişin nere,
Dedi kahredem mi? dedim binkere,
Dedim doymuyorsun, ben vere vere,
Orda verdi Tanrı benim çilemi.

Nakarat

Al aşk yatı dedi, geç de dümene,
Katı verdim gönlümü dostun demine,
Saldı dibi görün mez bir ummana,
Orda verdi YUNUS bana selamı,

Nakarat

Dedi sıratım var,dedim düz gelir.
Cennet-Cehennemim,dedim vız gelir.
Dedi sorguçlarım,dedim az gelir.
Orda verdi Tanrı geri kalanı.

Nakarat

Evrim Evrensel'e verdi sevgili,
Başta eksilmedi sevdanın yeli,
Yandım gittim böyle, Kerem misali,
Orda od'a verdi, külli talanı,

Nakarat