Ah yar...
Uzaklaşırken,
Yüreğimin ezeli ezgisinin tınısı,
Faniliğimi hatırlatır;
Beynimi kemiren,
Hücrelerimin çalışkan ve zalim karıncası
Usul usul yaklaşırken bitmeyen geceler,
Akşamın kızıl karanlığına gömerim ümitlerimi.
Gelen gecelerde gizlenen korkudur içimdeki;
Alır götürür varımı, yoğumu, herşeyimi...
Gecelerimdir;
Ağlasam... yalvarsam şu bitimsiz geceye
Bunca yıllık dostluğum için.
Getirmez miydi seni bana?
Al... sadakatine hediyem diye...
Usul usul gel...
Açık kollarım korkma!
Çekinme.. üşürüm diye
Sımsıcak duygularım
Hasret kalma sevilmeye
Yeter umutlarım...
Yıkık dökük duygularımı
Toparlamadan sana gelemem.
Alelade çürük bir zemine
imkanı yok çivileyemem seni.
Yaşlıydı gözlerim,
Gördün mü baba? ...
Görseydin, anlasaydın ağladığımı
Gelir miydin?
Açar mıydın kollarını?
Küçük bir çocuk gibi,
Bıçak ile çizilsin alnımın çizgileri
Gözlerimin buğusu beyin tasımı sarsın
Yalnızlık kapkara.... ölüm gibi
Yüreğim dermansız dertle ağlasın
Sen benim en büyük yalnızlığımsın!
Bu gece ölüm öyle yakın ki;
Elimi uzatıp tutuvereyim.
İlk defa korkum yok Azrail senden!
İster sen tut elimden, ister yalnız geleyim!
Haykıran onlardı coşkuyla,
Elleri şuursuz boşlukta gezinen.
Onlardı tapınan ilahlarıyla! ! !
Gözleri kandan inci gibi korkunç,
İbadetten naralarla titreyen.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!