Verda Şiiri - İbrahim Çam

Niyâzımı gözyaşıma sakladım
Kalbime gül vurdu hastayım Verdâ
Kimden devâ sorsam gamı kokladım
Bağrıma tel vurdu sazdayım verdâ

âh dinlemez göğün yedi katını
Her duân bir iksir sarıyor canı
Boşaldı da yine gönül havanı
Gözlerim sel verdi yazdayım verdâ

Tutun gönül kör umudun ucuna
Aldırmadan tokluğuna acına
Dokun deli rüzgâr yârin saçına
Bir melek dil verdi yastayım verdâ

çok güzeller yüreğimden kan içti
Genç ömrüme bin kat kefenler biçti
Bahçemden beyhûde baharlar geçti
her yanım bel verdi dizdeyim verdâ

Bir nefes çığlıkmış denîymiş Dünyâ
Aldanma rengine sonu boş rüyâ
Leylî bakışların sundu da şifâ
Saçların yel verdi hazdayım verdâ

30 NİSAN 2009..